Kapitalista ang Boss ni P-Noy, Di Tayong Maralita

KAPITALISTA ANG BOSS NI P-NOY

DI TAYONG MARALITA

Maraming sinabi si P-Noy sa kanyang inaugural speech. Ayon sa kanya, “Alam nating lahat ang pakiramdam na magkaroon ng pamahalaang bulag at bingi. Alam natin ang pakiramdam na mapagkaitan ng hustisya, na mabalewala ng mga taong pinagkatiwalaan at inatasan nating maging ating tagapagtanggol.” At itinanong pa niya, “Saan ba nakasulat na kailangang puro pagtitiis ang tadhana ng Pilipino?” Magagandang pananalita mula sa isang kapitalista-asenderong uri, na di nakaranas ng demolisyon o ng anumang paghihirap ng dukha.

Nakalimutan na niya ang kanyang pangakong “tirahan sa loob ng mga ligtas na komunidad”. Sinabi pa niyang “Papaigtingin namin ang proseso ng konsultasyon at pag-uulat sa taumbayan” ngunit nasaan na ang mga prosesong ito? Sunud-sunod ang demolisyon, sinunog ang bahay ng mga maralita, at di na pinayagang makabalik ang mga maralita sa lugar kung saan sila nasunugan. Nagkaroon nga ng moratoryum pero tatlong buwan lamang, di sapat para sa maralitang nais mabuhay ng marangal. Para matiyak ang paglawak ng negosyo ng mga hinayupak na kapitalista, sinusunog ang bahay ng mga maralita para mapabilis na mapalayas ang mga maralita sa matipid na paraan. Wala silang pakialam sa buhay at kung saan tutuloy ang mga maralitang nasunugan.

Sabi pa ni P-Noy sa kanyang inaugural speech, “Hindi kami magiging sanhi ng inyong pasakit at perwisyo.” Kung ganuon pala, bakit patuloy ang pagtaas ng presyo ng pangunahing mga bilihin, tulad ng bigas, isda, karne at gulay? Maya't maya ang pagtaas ng presyo ng petrolyo. Mula Enero hanggang kasalukuyan, tumaas ang gasolina ng P13.50 per liter, ang krudo P12.50 per liter, at ang LPG ay P15.45 per kilo. Nagmahal na rin ang pamasahe sa jeep, bus at taxi, pati na presyo ng kuryente at tubig. Noong ngang 2010, nasa P983.00 na ang living wage bawat araw para mabuhay ang isang pamilyang may limang myembro. Pero ngayon, tinatayang higit na itong P1,000 bawat araw.

Ngunit ang matindi sa kanyang sinabi, “Gagawin nating kaaya-aya sa negosyante ang ating bansa.” Kaya pala nang kanyang sinabing “Kayo ang boss ko, kaya’t hindi maaaring hindi ako makinig sa mga utos ninyo”, sinasabihan pala niya’y sina Lucio Tan, Henry Sy, mga Zobel, Ayala, Lopezes, at iba pang kapitalista. Kaya pala ang kanyang programa ay Public Private Partnership (PPP) na sa tunay na kahulugan ay Pagpapaalipin ng Pilipino sa mga Pusakal na kapitalista.

Walang gulugod si P-Noy. Sa isang balita nga sa GMA News ay ganito ang pamagat, “Aquino admits he can't act on wage hike.” Wala siyang magawa upang mapataas ang sahod ng manggagawa, tiyak ayaw ng mga boss niyang kapitalista. Hindi lang sa sahod, pati sa iba pang isyu’y wala siyang magawa. Wala siyang magawa sa pagtaas ng presyo ng petrolyo, at mga pangunahing bilihin, anong gagawin sa mga dinemolis, nasunugan, laganap na kagutuman, kawalan ng trabaho, salot na kontraktwalisasyon, sa pagpapayaman ng mga heneral, sa balasubas na Ombudsman, at marami pang iba. Wala siyang magawa kundi tumingala sa langit at magbilang ng bituin.

Kaya mga kapwa maralita, wala tayong maaasahan kay Pangulong Aquino. Tulad ng kanyang pagtingala sa langit sa tuwina upang kunsultahin ang mga bituin, wala tayong aasahan sa isang pangulong walang gulugod para sa maralita. Etsapwera tayong maralita sa pangulong maka-kapitalista. Ang kanyang “tayo na sa tuwid na landas” ay tuwid na landas patungong impyerno, ang tuwid na landas ng imperyo ng kapitalismo. Ang dapat sa kanya’y palitan na ng tuluyan!

Kongreso ng Pagkakaisa ng mga Maralita ng Lungsod (KPML)

Zone One Tondo Organization (ZOTO)

Piglas-Kabataan (PK)

May 1, 2011